Nie zawsze Twoje dziecko jest w szkole aniołkiem. Czasami przynosi uwagi na temat złego zachowania i twierdzi, że są niesłuszne, a niekiedy dostaje oceny zdecydowanie poniżej swoich możliwości i uważa że są takie, ponieważ nauczyciel się na niego uwziął. Czy powinieneś interweniować?
Nie daj się zwieść
Każdy rodzic powinien znać swoje dziecko. Już z relacji z rodzeństwem, bądź wspólnych zabaw z kolegami można wyłapać, czy nasza pociecha ma skłonności do konfabulowania. Jeśli zdajesz sobie sprawę, że Twój syn lub córka lubi mijać się z prawdą, możesz zadać kilka bardzo konkretnych pytań, dotyczących zaistniałej sytuacji i nie zadowalać się nieprecyzyjnymi odpowiedziami.
Jeśli dziecko dostało uwagę za złe zachowanie, a jedyne wytłumaczenia jakie na to znajduje brzmi, „bo pani jest głupia”, „bo wszyscy tak robili”, „bo było nudno”, najwyraźniej po prostu nie chce ponieść konsekwencji za swoje postępowanie.
Dobrze jednak, abyś podrążył temat dalej, aż do momentu, kiedy Twoja pociecha przyzna, że pomimo iż się nudziło, pani nie zachwyca się jego wyczynami, a wszyscy w klasie nie są święci, nie powinno zachowywać się tak, jak się zachowało.
Nie wymuszaj lepszych ocen
Kwestia oceny jest bardziej miarodajna. Te najgorsze, otrzymuje się za brak pracy, kompletną nieznajomość tematu na sprawdzianie, albo kolejne nieprzygotowanie do lekcji. To jednak łatwiej już sprawdzić. Ale co robić, jeżeli nauczyciel rzeczywiście pomylił się w ocenie?
Cóż nauczyciel też człowiek, mógł źle zsumować punkty. Jeśli spowodowało to zmianę oceny na niższą, warto o tym wspomnieć.
Jednakże, najlepiej, aby dziecko samo udało się do nauczyciela pokazało swoje obliczenia punktacji i poprosiło o zmianę oceny. A jeśli nie ma jasnych wytycznych, co do oceny? Nie wszystko jest mierzalne. Jeśli polonistka postawiła za wypracowanie trójkę i jako powód podała złą kompozycje i ubogie słownictwo, nie warto wchodzić w spór. Nauczyciele nie lubią presji rodzica na podnoszenie stopni. Dużo bardziej docenią, jeśli dziecko po lekcji podejdzie i zapyta się wprost, nad czym powinno popracować, żeby w przyszłości otrzymać lepszą ocenę.
Zmuszanie nauczyciela do wystawienie lepszej oceny końcowej, jeśli z ocen cząstkowych ewidentnie wychodzi ta niższa, jest również uczeniem dziecka wymuszania. Być może nauczyciel machnie ręką i postawi wyższą ocenę, jedynie po to, by nie wchodzić w kosztowną dla niego emocjonalnie konfrontację z rodzicem. Czy jednak rzeczywiście chcesz uczyć dziecko, że rodzic wszystko załatwi a praca własna ma w tym wypadku wtórne znaczenie?
Nie szukaj wroga w nauczycielu
Jak jednak zachować się, jeśli wiemy, że nasz potomek ma trzeźwą ocenę siebie, a pomimo wszystko utrzymuje, że nauczyciel niesprawiedliwie go potraktował? Jeśli obserwujemy wyraźne rozgoryczenie dziecka i rzadko zawodziło ono nas swoim zachowaniem, można poprosić o rozmowę w celu wyjaśnienia sytuacji.
Jeśli udajesz się do nauczyciela , musisz dostać od dziecka jasny i klarowny przekaz, co jego zdaniem naprawdę się wydarzyło. Rozmowę w szkole zacznij od stwierdzenia, iż syn czy córka ma trudności z zaakceptowaniem faktu, że zostało ukarane ale nie szukaj winy w pedagogu. Jeśli okaże się że Twoja pociecha ewidentnie nie zastosowała się do regulaminu, zachowała się niekulturalnie, nie proś o darowanie kary, szukając usprawiedliwień trudną sytuacją domową. Możesz jednak ją naświetlić i pozostawić decyzję nauczycielowi.
Nie rozwiązuj za dziecko jego problemów
Zdarza się, ze Twoje dziecko wejdzie w jakiś w konflikt z rówieśnikiem. Poza sytuacjami kiedy jest ono przez jakąś osobę, bądź grupę prześladowane, szykanowane czy upokarzane nie interweniuj u pedagogów w drobne koleżeńskie sprzeczki i nie wnikaj, co kto napisał na Facebooku, chyba że byłyby to wulgarne obraźliwe oszczerstwa. Pozwól, aby dzieci same rozwiązywały konflikty między sobą. Ta umiejętność jest im absolutnie niezbędna do wejścia w dorosłe życie.
