Nie możesz powstrzymać się przed bezustannym sprawdzaniem, co w tym momencie robi Twoje dziecko? Ingerujesz u nauczycieli ilekroć dostało słabszą ocenę, gorszy stopień z zachowania albo pokłóciło się z kolegą? Odrabiasz za dziecko lekcje, czytasz mu na głos nudne lektury, wyręczasz we wszystkich domowych obowiązkach? A może chcesz je bronić przed całym światem, który uwziął się na nie i nie jest w stanie zrozumieć, że ono jest najwspanialsze, wyjątkowe i nie popełnia błędów? Uważaj! Możesz nie tylko wychować nieszczęśliwego i niezaradnego człowieka ale również zniszczyć Wasze relacje na zawsze.
Czym jest nadopiekuńczość?
Nadopiekuńczość to postawa charakteryzująca się nadmierną troską o innych, najczęściej o dzieci, która mocno wykracza poza granice zwykłej dbałości. Najczęściej spotyka się ją u kobiet i jest ona zaspokojeniem ich osobistych potrzeb emocjonalnych z jednoczesnym krzywdzeniem tych,wobec których się przejawia.
Nadopiekuńczość wynika z wysokiego poziomu lęku. Jest ona najczęściej konsekwencją kopiowania stylu wychowawczego własnych rodziców, neurotyzmu, potrzeby dominacji i kontroli lub zaburzonych relacji małżeńskich, rzadziej: samotnego macierzyństwa czy zagrożonej ciąży. Polega na usuwaniu wszelkich trudności, niedopuszczaniu do porażek w życiu dziecka, wyręczaniu go w najprostszych czynnościach, spełnianiu wszelkich jego zachcianek, tłumaczeniu wszystkich jego przewinień i obwinianiu za nie otoczenia. Powoduje u dziecka niedojrzałość, lęk, poczucie nie radzenia w sobie w życiu oraz złe relację z otoczeniem.
Czasami postawa taka stosowana jest wobec dorosłego partnera i na ogół przyczynia się do rozpadu związku.
Konsekwencje
U dzieci konsekwencją nadopiekuńczości jest:
- Zakłócenie rozwoju emocjonalnego, społecznego a nawet motorycznego u dziecka
- Trudności w osiągnięciu dojrzałości.
- Przekonanie, że świat to miejsce niebezpieczne
- Zależność od innych
- Wysoki stopień lęku, egocentryzm, neurotyzm, możliwe depresje, nałogi, próby samobójcze
- Roszczeniowa postawa, manipulowanie otoczeniem a w konsekwencji złe relacje z rówieśnikami i partnerami oraz wrogość do otaczającej rzeczywistości
- Brak odpowiedzialności za swoje czyny, kłopoty ze szkołą, pracą czy prawem.
Jak nie stać się osobą nadopiekuńczą?
Jeżeli nie chcesz skrzywdzić swojego dziecka unikaj zachowań takich jak:
Nadmierna kontrola
Nie ograniczaj swojego dziecka własnymi lękami. Unikaj udzielania złowrogich przestróg typu: „Nie biegaj, bo się rozchorujesz”, ”Nie graj w piłkę, bo się przewrócisz”. Nie kontroluj go obsesyjnie, nie wykonuj tysiąca telefonów, gdy jest poza domem.
Wyręczanie z obowiązków
Nie wykonuj za swoje dziecko domowych ani szkolnych obowiązków. NIe odnoś za nie talerzy, nie odrabiaj lekcji, nie bierz za nie odpowiedzialności za pamiętanie o sprawdzianach.
Ochrona przed porażkami
Pozwól mu na ponoszenie porażek i naukę radzenia sobie z frustracją, Nie spełniaj wszystkich jego zachcianek.
Ograniczenie samodzielności
Pozwól nastolatkowi na samodzielność, nie wybieraj mu kolegów. Zachęcaj ale nie narzucaj rodzaju zajęć pozalekcyjnych. Nie odwoź do i ze szkoły. Nie podejmuj ważnych dla niego decyzji. Nie ingeruj w jego relacje z rówieśnikami (poza prześladowaniem i dręczeniem). Pozwól mu samemu rozwiązywać swoje konflikty z kolegami.
Przejmowanie odpowiedzialności
Nie tłumacz za wszelką cenę jego przewinień, nie usprawiedliwiaj wagarów, nie proś nauczycieli o lepsze oceny. Nie obwiniaj za jego złe postępowanie nauczycieli i kolegów.
Pozbawienie autonomii
Nie wybieraj dorosłemu dziecku partnera, nie utrudniaj wyprowadzenia z domu, nie ingeruj w jego relacje z partnerem, nie obarczaj swoimi osobistymi problemami.
Nie przeżywaj życia za swoje dziecko. Naucz się zajmować własnym.
Pamiętaj, że najlepszy rodzic, to szczęśliwy rodzic!
